Xornada do BNG sobre o monte no Parlamento
13 de maio no Parlamento galego. Xornada do BNG sobre o monte.
Podes descargar o programa aquí
VII XORNADAS DE MONTES E MEDIO AMBIENTE
A Mancomunidade de Montes Comunais en Man Común do Val Miñor, organiza este vindeiro sánado a VII XORNADAS DE MONTES E MEDIO AMBIENTE en Gondomar.
Compromiso por un medio rural vivo
Trece entidades que desenvolven as súas actividades no medio rural asinan un manifesto de compromiso por un medio rural vivo. Este documento foi enviado xa a todas as organizacións políticas que participan nas eleccións galegas.
Adega, Amigos da Terra, APDR, Apropiga, CIG, Comité en Defensa do Monte Galego, FEG, Fruga , ORGACCMM, Ovica, SLG, Sos Coello de Monte e Unitega fan fronte común en defensa dun rural con futuro.
O manifesto apela á modificación da Lei de Montes co fin de que se recoñeza a titularidade comunitaria; para dotar a administración pública galega dun órgano específico para atender as necesidades da propiedade comunal; para condonar falsas e inxustas débedas dos montes veciñais conveniados ou consorciados; para que o reinvestimento obrigado na mellora dos montes veciñais sexa segundo os planos de ordenación e atendendo ás características do monte e da veciñanza comuneira e para que a Administración competente en materia de montes asuma o compromiso de realizar os deslindes dos montes veciñais.
Artigo de opinión de Xosé Alfredo Pereira, Presidente da ORGACCMM
O COMÚN DOS VECIÑOS
Xa está na rúa O COMÚN DOS VECIÑOS, Voceiro da veciñanza comuneira da Organziación Galega de Montes Comunais en Man Común / Nº 13, Setembro 2016.
Neste momento dispoñible en formato dixital e moi pronto recibiredes a revista en formato papel. Podedes descargala aquí: abrir enlace
Escoliña De Vilar
Comunieir@s de Neguera de Muñíz estiveron na Asemblea da ORGACCMM, na Pobra do Caramiñal, expoñendo o seu proxecto de vida rural, consistente no arranxo da escola de Vilar para destinala a centro escolar e lugar de encontro. Neste sentido puxeron en marcha un proxecto de mecenazgo para poder cubrir economicamente os custes.
Na páxina goteo.org podes atopar toda a infromación dispoñible para facer a túa aportación.
Ordes de subvencións Xunta de Galicia
Vespa do castiñeiro: detección e prevención
A vespa do castiñeiro (Dryocosmus kuriphilus) é unha especie de insecto teliotoca, é dicir, que produce só femias por partenoxénese obrigada (con capacidade do óvulo de desenvolverse sen ter sido fecundado pelo gameto masculino). é por iso que só se coñecen femias nas súas poboacións (os machos nunca se detectaron). A femia mide 2-2,5 mm e presenta cabeza, tórax e abdome negro, mentres as patas son de cor avermellada-marrón a excepción do último artello tarsal, que é marrón escuro. As antenas son filiformes e están formadas por 14 antenómeros dos cales os 3 primeiros son ocráceos e os restantes marróns que se van escurecendo progresivamente cara ao ápice. As ás anteriores presentan unha veación reducida na que só destacan a vena subcostal e a radial. O abdome é redondeado e está provisto dun ovipositor filiforme por medio do cal a femia introduce os ovos nas xemas.
Os ovos son ovais, de cor branca-cremosa, miden 0,1-0,2 mm de lonxitude e teñen un longo pedúnculo. A larva é do mesma cor, carece de ollos e patas e mide 2,5 mm de lonxitude no seu máximo desenvolvemento. A pupa é de cor marrón escuro ou negro.
Ppresenta un ciclo univoltino. As femias fan a posta en grupos de 3 a 5 ovos no interior das xemas. Cada femia pode poñer máis de 100 ovos ao longo dos seus 10 días de vida. Debido a que varias femias poden poñer na mesma xema, unha soa destas pode albergar ata 25 ovos. A eclosión prodúcese nuns 40 días e o desenvolvemento da larva de primeiro estadío é extremadamente lento, cubrindo o outono e o inverno. Na primavera, antes do inicio da actividade vexetativa do castiñeiro, prodúcese a formación de agallas en 7-14 días. As larvas aliméntanse durante 20-30 días antes de pupar.
Dependendo da localidade (altitude, exposición) e do cultivar de castiñeiro, a pupación sucede entre mediados de maio e mediados de xullo e os adultos emergen entre o final de maio e o final de xullo.
Como consecuencia do seu ataque fórmanse as características agallas. Son de cor verde a avermellado, e poden aparecer en xemas, follas e amentos masculinos. O número por planta é moi variable, o cal débese, por unha banda, á diferente sensibilidade da árbore que foi observada nos diferentes cultivares euro-xaponeses e, por outro, ao momento máis ou menos recente de chegada do parasito á zona.
O díptico que distribúe a Xunta pode ser descargado aquí: 1 e 2
Unha nova praga: a avelaíña do buxo
A avelaíña do buxo (Perspectalis Cydalima) é unha especie de bolboreta da familia Crambidae. É nativa de Asia oriental (Xapón, China, Taiwán, Corea do Sur, Extremo Oriente ruso e India) Trátase de unha especie introducida en Europa, rexistrada por primeira vez en Alemaña, en 2006, e, posteriormente, en Suíza e Holanda en 2007 pasando logo a outros países. En Galiza detéctase pro primeira vez en Tomiño no ano 2014 na provincia de Pontevedra, afectando tamén ao Condado e xa no 2015 detéctase masivamente no Val Miñor.
Os ovos son de 1 mm de diámetro, situada baixo as follas atacadas verdes. Primeiro larvas saíndo do ovo son preto de 1-2 mm de lonxitude. O desenvolvemento da larva trae-los en catro semanas para uns 35-40 mm, como máximo. Hai algún encollemento no inicio do nymphosis, pupas son 25-30 mm verde primeiro lonxitude, con liñas lonxitudinais de escurecemento, entón cada vez máis marrón. A envergadura da forma adulta é de 40-45 mm. Dúas variantes son observados, o máis común é na súa maioría brancos, mentres que o outro é máis enteiramente castaño claro.
Ciclo
Hai dúas ou tres xeracións por ano, con adultos de abril / maio a setembro. En áreas máis quentes, con condicións de frío ao final do ano, pode haber, por veces, catro xeracións por ano. A especie hiberna como larva nun casulo xuvenil (uns 5-10 mm de lonxitude), protexido por dúas follas solidamente unidas por seda.
As larvas aliméntanse das follas e gomos de especies de Buxo. As larvas xoves só comen a parte superior da folla (deixando a estrutura máis dura). As follas non son destruídos por completo, pero aparecen como «peladas» en pequenas liñas paralelas, ou case completamente. Estas follas acabarán por morrer. Larvas máis vellas son as máis prexudiciais: eles comen masiva e completamente as follas, por veces, deixando con todo a parte fina no contorno e do centro da folla.
Excrementos en forma de esferas verdes son deixados en toda a parte, cubertas por seda, e dan un aspecto feo á planta infestada (en adición a un cheiro repugnante tamén, polo menos para os seres humanos).
Regulación natural ou predación
Na área de orixe (Asia) ocorre unha regulación natural, como o proba o comportamento non destructivo da especie. Na área de importación artificial de Europa, os danos son moi importantes porque a regulación natural non ocorre nun nivel significativo. Con todo, en áreas de Europa, onde a vespa asiática (Vespa velutina) está presente, obsérvase un certo nivel de predación por esta última especie. Este é o caso, en particular, no suroeste de Francia, o primeiro lugar onde Vespa velutina foi introducida en Europa en 2004. Vespa velutina é capaz de capturar pequenas larvas e larvas preparadas para a metamorfose no seu casulo. A pequena escala algunhas aves poden alimentarse dos vermes.
Reportaxe das VII Xornadas de montes de Gondomar
Podedes ver a reportaxe no facebook:
https://www.facebook.com/orgccmm.organizaciongalegademontes